Wpisy archiwalne w kategorii
Bieszczady
| Dystans całkowity: | 5605.66 km (w terenie 1042.00 km; 18.59%) |
| Czas w ruchu: | 271:34 |
| Średnia prędkość: | 20.56 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 75.00 km/h |
| Suma podjazdów: | 62528 m |
| Maks. tętno maksymalne: | 200 (100 %) |
| Maks. tętno średnie: | 167 (83 %) |
| Suma kalorii: | 81891 kcal |
| Liczba aktywności: | 52 |
| Średnio na aktywność: | 107.80 km i 5h 19m |
| Więcej statystyk | |
Dystans70.17 km Teren22.00 km Czas04:50 Vśrednia14.52 km/h VMAX60.00 km/h Podjazdy1942 m
Bieszczady- poziom hard, część któraś tam.
Plan trasy był obmyślony dość szybko i padło, że właśnie dzisiaj go zrealizujemy. Zbiórka o 6:30 pod Tesco. Zjawia się Włochaty, Seba, Kona i ja i jedziemy po Wilczka i później do Berezki. Na miejscu parkujemy bolid obok Kościoła i o równej 10 ruszamy w trasę. Pogoda dopisuje, mimo, że z rana było zaledwie 6 stopni. Na początek kilka kilometrów asfaltem w stronę Bereźnicy Wyżnej, aż docieramy do skrętu na Baligród. Zaczyna się szutróweczka z kamieniami, ale najlepsze przed nami- epicki zjazd do samego Baligrodu- czyli kilka kilometrów wariactwa przy prędkościach powyżej 50 km/h. Jednak Kona troszkę popsuł ten zjazd- jechał na przodzie i nagle się zatrzymał. Również się zatrzymaliśmy- okazało się, że złapał klasycznego "snejka", dobijając obręczą do jakiegoś kamienia. Powiedzieć, że naprawa się ślimaczyła, to trochę na wyrost, bo ona nawet się nie ślimaczyła :D Wreszcie sukces- rower sprawny i zjeżdżamy dalej do Baligrodu. W sumie, to wyjeżdżamy na jego końcu i jedziemy w stronę Bystrego. Tuż przed miejscowością skręcamy na szlak niebieski i robimy krótką przerwę. Widok na szlak nie napawa optymizmem- ściana płaczu na początek. W sumie to nie podchodziliśmy, lecz gramoliliśmy się- grunt uciekał spod nóg, a buty ślizgały się. Gdy pojawił się kawałek przejezdnej ścieżki, to pojawiały się powalone drzewa i badyle, które z trzaskiem łamały się między szprychami- ryzyko strat w sprzęcie było spore. Szlak wyglądał mnie więcej tak: podejście/ podjazd > kilkadziesiąt metrów jazdy > przejście prze leżące drzewo > zejście/ zjazd i tak w kółko. Po kilkudziesięciu kilometrach takiej "jazdy" byłem trochę już wkurzony. Jedziemy tak przez kolejne szczyty: Kropiwne (760), Berdo (890), Durna (979), aż docieramy na główny cel wyjazdu, czyli Łopiennik (1069). Jak się okazuje szczyt nie znajduje się na skraju lasu, lecz kilka metrów w głębi, ale i tam docieramy. Tym razem robimy dłuższy postój przed dalszym ciągiem, a czeka nas miła niespodzianka :) Zbieramy się i jedziemy- Konę do jazdy motywuje to, że pojechaliśmy bez niego. Krótki podjazd i normalnie szok- zjazd. Zjazd ? Nie, to było szaleństwo :D Ostro w dół, zakręty 90 stopni, nawrotki, kamienie, głazy, koleiny, drzewa, badyle i błoto. Na jednym zakręcie za późno zahamowałem i poleciałem prosto. Już OTB było blisko, jednak uratowałem się i przez krzaczory i gałęzie docieram na ścieżkę. Dalsza jazda, to igranie z losem- co kawałek gleba czyhała za zakrętem. Przez 3 km zjazdu non stop czułem swąd palonych klocków, a ciepło z tarczy ogrzewało mi twarz. Na jednym ze zjazdów do koleiny widzę, że ktoś leży- to Włochaty, dzięki temu ja sprowadzam i jestem cały :D Pod koniec zjazdu hamulce osłabły, jednak miały cały czas wystarczającą moc, by zatrzymać mnie w miejscu. Ten odcinek był idealny do testowania zawieszenia- Sid spisał się na medal. Docieramy do Dołżycy z uśmiechem na twarzach- na 3 km straciliśmy 500 m wysokości :O Czekamy na Sebę i jedziemy coś zjeść do Cisnej. Pogoda lekko się psuje- nadciągają ciemne chmury, jak się okazało te akurat groźne nie były. Wracamy do Dołżycy i kierujemy się na Buk- na prostej próbuję ucieczki z peletonu, jednak chłopaki przy 47 km/ h nie odpuszczają :D Na północnym wschodzie pojawia się granatowe chmurzysko, a my jedziemy w jego stronę. W Polankach zaczyna padać, a właściwie lać. Chronimy się na werandzie drewnianej chałupki- była to Galeria Czarny Kot. leje i leje, a nam do głowy przychodzą co raz głupsze pomysły :D Temperatura spada do 10 stopni. Jak dobrze, że wziąłem do plecaka bluzę, Buffa i rękawiczki. Prócz Kony, który miał wiatrówkę inni byli w samych koszulkach. Deszcz przestał i jedziemy dalej. Przed kolejnym atakiem deszczu dotarliśmy do przystanku PKS w Terce, tuż obok ruin dzwonnicy. Znowu dłuższy postój, ulewa przybiera na sile. Wreszcie przestaje padać i mokrym asfaltem jedziemy dalej- pióropusze wody lądują na tyłku i twarzy, przyjemne to to nie jest. Żeby się rozgrzać jedziemy jakby nas wilki goniły. Jest zimno, mokro i wietrznie, a przed nami jeszcze kilkadziesiąt kilometrów. Za Bukowcem pogoda się poprawia i zza chmur wygląda słońce. Już spokojniej jedziemy przez Wołkowyję i Polańczyk. Jeszcze tylko Myczków i jesteśmy w punkcie startu. Trasa była tak zajmująca, że nie było kiedy robić fotek, ale jakieś tam mamy.
Pora się rozpakować.© miciu222145
Wiecznie głodny Piotrek.© miciu222145
Modele z Bieszczadami w tle.© miciu222145
Postój na łatanie dętki.© miciu222145
Pod pomnikiem żołnierzy walczących z UPA.© miciu222145
Na początek podejście.© miciu222145
Takie niespodzianki czekały na nas co chwile.© miciu222145
Różne techniki pokonywania podjazdów.© miciu222145
I kolejne podejście.© miciu222145
Na Durnej.© miciu222145
Na Łopienniku.© miciu222145
Zjazd był karkołomny.© miciu222145
Chmura ? Jak to ?© miciu222145
No i pada :D© miciu222145
Tutaj nie zacina deszczem.© miciu222145
Ruiny dzwonnicy w Terce.© miciu222145
Ale gdzie są przyciski ?© miciu222145
Dystans80.56 km Teren30.00 km Czas04:16 Vśrednia18.88 km/h VMAX54.00 km/h Podjazdy1125 m
Temp.30.0 °C SprzętRadon ZR Litening Custom
Słoneczny wypad w Bieszczady.
Dzisiaj mieliśmy odwiedzić Włochatego, który przebywał w miejscowości Rabe. Upał dość mocno doskwierał, bo cały czas jechaliśmy otwartymi terenami. Na początek podjazd i zjazd do Prełuk. Dalej szutrówką przez Duszatyn i Mików- po drodze oczywiście przejazd cztery razy przez Osławę. W Mikowie zaczęliśmy mozolną wspinaczkę na Przełęcz Żebrak (816). Tam spotykamy sporo rowerzystów oraz Pana Waldka, który nocował przy schronisku. Dalej wesołym zjazdem docieramy do Rabego. Przy 54 km/h na kamieniach strasznie rzucało, ale udało się opanować maszynę. Chwilę siedzimy i jedziemy dalej, tym razem już asfaltem. Bystre, Łubne, a za Jabłonkami wspinamy się serpentynami- na szczycie spotykamy zawodników Jasło Bike na szosach. Później już tylko zjazd i jesteśmy w Cisnej. Trafiamy akurat na przejazd zawodników jakiegoś wyścigu kolarskiego. W Cisnej jemy obiad i jedziemy asfalcikiem: Majdan, Żubracze, Przeł. Przysłup, Maniów, Wola Michowa, Smolnik, Nowy Łupków, Osławica, Radoszyce, Komańcza. Trasę z Cisnej pokonujemy z Arturem w ok. 50 min. Po przyjeździe rozpoczynamy integrację z osobami ze schroniska- zapowiada się ciężki poranek.
Everytrail
Everytrail
Przerzutka po wczorajszych przejściach.© miciu222145
Mały, poranny serwis.© miciu222145
Pierwszy przejazd przez Osławę w Duszatyniu.© miciu222145
Artur na Przeł. Żebrak.© miciu222145
Szykuje się niezła wspinaczka.© miciu222145
Mała jaszczurka się wygrzewa.© miciu222145
Okolice Osławicy.© miciu222145
Dystans59.12 km Teren37.00 km Czas03:36 Vśrednia16.42 km/h VMAX63.00 km/h Podjazdy1164 m
Temp.30.0 °C SprzętRadon ZR Litening Custom
Cyklokarpaty Komańcza- było dobrze, ale....
Zaczęło się od tego, że zaspałem. Tak namieszałem w telefonie, że obudził mnie dopiero Włochaty- 10 min. po ustalonym czasie zbiórki. Szybko się zebrałem, a chłopaki czekali już pod klatką. Dalej już nie było żadnych niespodzianek, czyli upał i bieszczadzka trasa do przejechania. Podczas rozgrzewki podjechałem sobie kawałek obok schroniska w Komańczy i pokręciłem się po głównej drodze. Start nastąpił tradycyjnie o 10. Najpierw asfaltem przez Radoszyce do Osławicy. Nie był to jeszcze start "ostry", mimo tego wszyscy gnali bez opamiętania. Nie podobało mi się to, bo nie mogę od początku tak się męczyć. W Osławicy zjeżdżamy na trasę właściwą- podjazd pod Krasną (660)-na szczycie czekało na nas 5. owczarków podhalańskich :D . Szło mi całkiem nie źle, dopiero po wjechaniu do lasu, trochę kulałem w błocie. Jeszcze spacer przez Osławę i jesteśmy pomiędzy Smolnikiem, a Mikowem. Czeka nas szybki dojazd asfaltem do Mikowa. Z Mikowa jedziemy odcinkiem, którego dość nie lubię, a mianowicie wspinaczka na Przeł. Żebrak (816). Mimo upału jedzie mi się rewelacyjnie, z łatwością objeżdżam kolejnych zawodników. Na Przełęczy szybki bufet i jedziemy czerwonym szlakiem w stronę Chryszczatej. Dobra passa trwa nadal, bez większych problemów docieram na Chryszczatą (997) i skręcam na szczycie na szlak niebieski.
Był to bardzo fajny odcinek, bo zjazd prowadził dość mocno w dół, jednak błoto i śliskie korzenie wytrącały mnie skutecznie z rytmu- opony nie "ogarniały" tej nawierzchni, a więc straciłem trochę czasu. Docieramy w okolice Turzańska i dobre kilka kilometrów gnamy opadającą, asfaltową drogą. Krótki przejazd przez Rzepedź i ponownie wjeżdżamy w teren. Stało się coś złego- straciłem moc i to na 5 km przed metą. Rzadko zdarza mi się taka akcja, ale jakoś jechać trzeba. Kilka przejazdów przez Osławę mocno schładza, więc powoli jedzie się trochę lepiej. Jeszcze przed Prełukami dogonił mnie Włochaty i razem wspinaliśmy się w stronę Komańczy. Szybki zjazd i jesteśmy na mecie w odstępie 1s. Trasa była bardzo szybka, łatwa technicznie, ale męcząca przez upał. Byłem mocno niezadowolony z mojej jazdy, jednak wynik okazał się całkiem dobry- pierwsza dziesiątka w mojej kategorii. Po zawodach czekała mega wyżera i powrót do domu.
I tradycyjnie trochę cyferek:
Trasa- ok.48 km, 1100 m przewyższeń.
Wynik:
2:42:33
Mega M3- 9/52
Mega- 36/156.
Everytrail
Był to bardzo fajny odcinek, bo zjazd prowadził dość mocno w dół, jednak błoto i śliskie korzenie wytrącały mnie skutecznie z rytmu- opony nie "ogarniały" tej nawierzchni, a więc straciłem trochę czasu. Docieramy w okolice Turzańska i dobre kilka kilometrów gnamy opadającą, asfaltową drogą. Krótki przejazd przez Rzepedź i ponownie wjeżdżamy w teren. Stało się coś złego- straciłem moc i to na 5 km przed metą. Rzadko zdarza mi się taka akcja, ale jakoś jechać trzeba. Kilka przejazdów przez Osławę mocno schładza, więc powoli jedzie się trochę lepiej. Jeszcze przed Prełukami dogonił mnie Włochaty i razem wspinaliśmy się w stronę Komańczy. Szybki zjazd i jesteśmy na mecie w odstępie 1s. Trasa była bardzo szybka, łatwa technicznie, ale męcząca przez upał. Byłem mocno niezadowolony z mojej jazdy, jednak wynik okazał się całkiem dobry- pierwsza dziesiątka w mojej kategorii. Po zawodach czekała mega wyżera i powrót do domu.
I tradycyjnie trochę cyferek:
Trasa- ok.48 km, 1100 m przewyższeń.
Wynik:
2:42:33
Mega M3- 9/52
Mega- 36/156.
Everytrail
Takie tam, na trasie :D© miciu222145
Podjazd na Krasną.© miciu222145
Pierwsze rzeczki były nie wielkie.© miciu222145
Udało się przejechać.© miciu222145
Sporo wody dla ochłody :D© miciu222145
Znisoło mnie z płyt :D© miciu222145
I jedziemy dalej.© miciu222145
Pakowanie po zawodach.© miciu222145
Dystans67.11 km Teren46.00 km Czas05:33 Vśrednia12.09 km/h VMAX57.00 km/h Podjazdy1650 m
Temp.32.0 °C SprzętRadon ZR Litening Custom
Wypad w Bieszczady.
Dwa dni temu padła propozycja wyjazdu i do realizacji nie minęło zbyt wiele czasu.
Zbiórka o 5, a skład był następujący:Michał, Piotrek, drugi Piotrek i ja. Start nastąpił tuż przed 8 z Cisnej. Pogoda była upalna, ale ratował nas trochę cień lasu. Rozpoczęliśmy jazdę szlakiem czerwonym i już od początku było bardzo ciężko- czekała nas wspinaczka wyciągiem. Dalej było podobnie, bo spacerkiem dotarliśmy na pierwszy szczyt, którym był Hon (820 m). Tam dowiedziałem się od Włochatego, że w Rzeszowie panuje armagedon pogodowy. Chwilę później zmuszony byłem do klejenia dętki z tylnego koła. Jedziemy, czasem idziemy dalej. Poziom trudności jest wysoki, bo mokre kamienie i skały rzucają rowerem na lewo i prawo- na ostrych zjazdach jest ciekawie. Do tego dochodzi bardzo głębokie błoto, które przy dużej prędkości miota rowerem jak szatan. Powoli "zaliczamy" kolejne szczyty, tj. Osina(963 m), Berest (942 m), Sasów (1010 m) i Wołosań (1071 m). Od czasu do czasu pojawiają się piękne widoki na Bieszczady, czy Beskid Niski. Jeszcze tylko Jaworne (992 m) i docieramy na Przełęcz Żebrak. Dalszą jazdę kontynuujemy szlakiem czerwonym i po mozolnej wspinaczce docieramy na Chryszczatą. Piotrek tak cisnął, aż uszkodził bębenek w piaście DT. Dobrze, że może jechać dalej. Tam spotykamy pierwsze dusze tego dnia- pustki były straszne. Dalej było hardkorowo, bo był zjazd do Jez. Duszatyńskich. Okazji do poobijania się było mnóstwo.
Dotarliśmy bez strat w ludziach i sprzęcie, no może klocki hamulcowe ucierpiały. Powoli pojawiają się turyści, co nie napawa optymizmem, bo czeka nas ciekawy zjazd. Wreszcie docieramy do Duszatynia. Tam kupujemy napoje różnorakie i odpoczywamy, rozmawiając z turystami i miejscowymi. Nasze utytłane rowery wzbudzają zainteresowanie i podziw jednocześnie. Jako, że dalej błaota raczej nie będzie, postanawiamy umyć siebie i rowery przy pierwszym przejeździe przez Osławę. Takich przejazdów będziemy mieć jeszcze trzy. Wody po ostatnich opadach jest sporo, więc rzeka przybrała, a prąd poniewierał nami, a najbardziej mną- spychał mnie z płyt do rzeki. Buty zalane, rowery utopione- tylko czekać aż coś zacznie piszczeć. Najpierw odezwały się łańcuchy, później mój suport. W pełnym słońcu jechaliśmy szutrem przez Mików w stronę Przeł. Żebrak. Na szczycie wszyscy mieli dość, jednak dalej było sporo w dół. Docieramy do miejscowości Łubne i kończymy przygodę w terenie. Piotrek do uszkodzonej piasty dołożył centrę i rozciętą oponę- mleczko fruwało tu i tam, bo dziura była za duża na uszczelnienie. Asfaltową drogą wspinamy się serpentynami- siły nas opuściły, a nogi zaczęły odmawiać posłuszeństwa. Na szczęście do samej Cisnej droga prowadzi nas zjazdem. Dodatkową atrakcją była nadchodząca burza, która i tak poszła bokiem. Okazało się też, że z tylnego koła znowu uciekało mi powietrze, ale dotarłem bez serwisu. Był to kolejny wyjazd w Bieszczady i znowu katowaliśmy się do ostatnich sił. Do tego doszedł wyjazd z piątku, po którym w ogóle nie odpocząłem.
Przyczyna kłopotów z kołem, które miał Piotrek
Everytrail
To był najpłytszy przejazd.
Mack vs. Hope.
Zbiórka o 5, a skład był następujący:Michał, Piotrek, drugi Piotrek i ja. Start nastąpił tuż przed 8 z Cisnej. Pogoda była upalna, ale ratował nas trochę cień lasu. Rozpoczęliśmy jazdę szlakiem czerwonym i już od początku było bardzo ciężko- czekała nas wspinaczka wyciągiem. Dalej było podobnie, bo spacerkiem dotarliśmy na pierwszy szczyt, którym był Hon (820 m). Tam dowiedziałem się od Włochatego, że w Rzeszowie panuje armagedon pogodowy. Chwilę później zmuszony byłem do klejenia dętki z tylnego koła. Jedziemy, czasem idziemy dalej. Poziom trudności jest wysoki, bo mokre kamienie i skały rzucają rowerem na lewo i prawo- na ostrych zjazdach jest ciekawie. Do tego dochodzi bardzo głębokie błoto, które przy dużej prędkości miota rowerem jak szatan. Powoli "zaliczamy" kolejne szczyty, tj. Osina(963 m), Berest (942 m), Sasów (1010 m) i Wołosań (1071 m). Od czasu do czasu pojawiają się piękne widoki na Bieszczady, czy Beskid Niski. Jeszcze tylko Jaworne (992 m) i docieramy na Przełęcz Żebrak. Dalszą jazdę kontynuujemy szlakiem czerwonym i po mozolnej wspinaczce docieramy na Chryszczatą. Piotrek tak cisnął, aż uszkodził bębenek w piaście DT. Dobrze, że może jechać dalej. Tam spotykamy pierwsze dusze tego dnia- pustki były straszne. Dalej było hardkorowo, bo był zjazd do Jez. Duszatyńskich. Okazji do poobijania się było mnóstwo.
Dotarliśmy bez strat w ludziach i sprzęcie, no może klocki hamulcowe ucierpiały. Powoli pojawiają się turyści, co nie napawa optymizmem, bo czeka nas ciekawy zjazd. Wreszcie docieramy do Duszatynia. Tam kupujemy napoje różnorakie i odpoczywamy, rozmawiając z turystami i miejscowymi. Nasze utytłane rowery wzbudzają zainteresowanie i podziw jednocześnie. Jako, że dalej błaota raczej nie będzie, postanawiamy umyć siebie i rowery przy pierwszym przejeździe przez Osławę. Takich przejazdów będziemy mieć jeszcze trzy. Wody po ostatnich opadach jest sporo, więc rzeka przybrała, a prąd poniewierał nami, a najbardziej mną- spychał mnie z płyt do rzeki. Buty zalane, rowery utopione- tylko czekać aż coś zacznie piszczeć. Najpierw odezwały się łańcuchy, później mój suport. W pełnym słońcu jechaliśmy szutrem przez Mików w stronę Przeł. Żebrak. Na szczycie wszyscy mieli dość, jednak dalej było sporo w dół. Docieramy do miejscowości Łubne i kończymy przygodę w terenie. Piotrek do uszkodzonej piasty dołożył centrę i rozciętą oponę- mleczko fruwało tu i tam, bo dziura była za duża na uszczelnienie. Asfaltową drogą wspinamy się serpentynami- siły nas opuściły, a nogi zaczęły odmawiać posłuszeństwa. Na szczęście do samej Cisnej droga prowadzi nas zjazdem. Dodatkową atrakcją była nadchodząca burza, która i tak poszła bokiem. Okazało się też, że z tylnego koła znowu uciekało mi powietrze, ale dotarłem bez serwisu. Był to kolejny wyjazd w Bieszczady i znowu katowaliśmy się do ostatnich sił. Do tego doszedł wyjazd z piątku, po którym w ogóle nie odpocząłem.
Przyczyna kłopotów z kołem, które miał Piotrek
Everytrail
To był najpłytszy przejazd.
Kolorowe piasty :D© miciu222145
Mack vs. Hope.
Na początek wyciąg.© miciu222145
Cała ekipa.© miciu222145
Wg mnie to tam.© miciu222145
Mega pro statyw.© miciu222145
Na jedeym z podejść.© miciu222145
Czasem nie było lasu, ale była trawa.© miciu222145
Kontemplacja widoku.© miciu222145
Wołosań.© miciu222145
Były też skały.© miciu222145
Na Chryszczatej.© miciu222145
Dojazd do jeziorek.© miciu222145
Jedno z jeziorek.© miciu222145
Betonik.© miciu222145
Tuż przed myciem.© miciu222145
Pucowanko.© miciu222145
Oddawaj mój rower !© miciu222145
Jeszcze jadę.© miciu222145
Zniosło mnie do rzeki.© miciu222145
Dystans169.20 km Teren2.00 km Czas06:37 Vśrednia25.57 km/h VMAX63.00 km/h Podjazdy1730 m
Temp.20.0 °C SprzętRadon ZR Litening Custom
Takie tam po Bieszczadach.
Pewnego dnia padł pomysł, żeby udać się pojeździć w Bieszczadach. Mocno się zastanawiałem, czy jechać, bo po niedzielnych zawodach, kolano nie było w najlepszej formie. Jednak miało się całkiem dobrze, więc lepiej, że się załapałem na wyjazd. Na początek jeden zaspał, a drugi nie wstał, więc mieliśmy godzinę obsuwy. Wyjechaliśmy o 8, a o 10 wyruszyliśmy na trasę z Leska. Najpierw odwiedziliśmy Leski Kamień w miejscowości Glinne-trochę info. Niestety ruch na drodze był spory, bo prowadzi ona do przejścia granicznego w Krościenku: Uherce Mineralne, Olszanica, Ustianowa, Ustrzyki Dolne. Nareszcie zjeżdżamy z głównej drogi: Jasień, Rabe, Żłobek, Czarna. Robimy postój pod sklepem, do tej pory jechałem zmulony, więc funduję sobie dawkę kofeiny, jemy i jedziemy dalej. Przed Lutowiskami odwiedzamy punkt widokowy, jednak wcześniej musimy pokonać długi podjazd. Ze szczytu podziwiamy panoramę Bieszczad polskich oraz ukraińskich. Czas jechać dalej: Lutowiska, Smolnik, Stuposiany, Bereżki, Ustrzyki Górne. Tutaj decydujemy się podjechać na granicę polsko- ukraińską, więc jedziemy przez Wołosate. Tutaj zaczyna się Główny Szlak Beskidzki, a droga powoli zamienia się w szutrówkę. Mamy jednak piękny widok na Tarnicę. Moje slicki 1,5 jakoś sobie radzą, gorzej ma Seba, on ma oponki 1calowe. Przy wiacie skręcamy w stronę granicy i po ok. 500 m osiągamy cel- Przeł. Beskid. Jest to najdalej wysunięty na południe skrawek naszego kraju, jaki udało mi się odwiedzić. Trochę fotek i wracamy do Ustrzyk. Trochę obawiamy się reakcji strażnika, ale nie miał do nas żadnej sprawy :D Docieramy do Ustrzyk i robimy przerwę. Przed nami sporo wspinaczki na przełęcze: Wyżniańską oraz Wyżnią. Serpentyny i widok na Połoniny wynagradzają trud. Cały czas w dół docieramy do Wetliny i jedziemy dalej przez Smerek, Kalnicę, Przysłup, Dołżycę do Cisnej. Znowu przerwa, bo czeka nas spora wspinaczka w stronę Jabłonek. Wszyscy już odczuwamy zmęczenie, ale do Leska już nie daleko. Do Jabłonek docieramy fajnym zjazdem i lekko opadającą drogą jedziemy i jedziemy. Mijamy Baligród i gnamy z prędkościami powyżej 35 km/h przez Nowosiółki, Hoczew, Huzele i wreszcie docieramy do Leska. Trasa dała nam w kość, ale satysfakcja z jej przejechania była duża. Pogoda była idealna, nie za ciepło, nie za zimno. W wypadzie udział wzięli: Seba, Pr0zak, Włochaty i ja.
Everytrail
Everytrail
Przygotowania do trasy- Lesko.© miciu222145
Kamień Leski.© miciu222145
Włochaty szuka błędu- punkt widokowy Lutowiska.© miciu222145
Punkt widokowy na Bieszczady.© miciu222145
Ruszamy na Wołosate.© miciu222145
Gdzieś koło Wołosatego- foto baj Włochaty.© miciu222145
Tarnica prezentuje się wyjątkowo.© miciu222145
Pr0zak na tle Tarnicy.© miciu222145
Przeł. Beskid i granica polsko- ukraińska.© miciu222145
Powrót do Ustrzyk Górnych.© miciu222145
Przeł. Wyżnia, a w tle Poł. Caryńska.© miciu222145
Dystans35.83 km Teren34.00 km Czas02:50 Vśrednia12.65 km/h VMAX56.00 km/h Podjazdy899 m
Temp.32.0 °C SprzętRadon ZR Litening Custom
Jednodniowy wypad w Bieszczady :)
Jakiś czas temu ktoś zapodał pomysł, by pojechać w Bieszczady. Uzbierało się 6. osób, więc pojechaliśmy dwoma autami w składzie: Magda, Włochaty, Artur, Rafał, Sebastian i ja. Przed 9. byliśmy w Komańczy i po rozpakowaniu ruszyliśmy na trasę. Na początek poprowadziłem towarzystwo czerwonym szlakiem, który miał typową dla tego miejsca nawierzchnię- czyli błotko :D Na podejściach fajnie się buty ślizgały. Na pierwszej górce już mieliśmy lekko dość, a wszystko przez potworny upał. Jeszcze tylko karkołomny zjazd szlakiem i dojechaliśmy do szutrówki prowadzącej przez Prełuki do Duszatynia. Przejazdy przez Osławę, a było ich cztery, bardzo fajnie nas ochładzały. Dotarliśmy do Mikowa, gdzie skręciliśmy w stronę przełęczy Żebrak. Był to sporej długości podjazd po luźnych kamieniach. Z początku łagodny, pod koniec lekko męczący. Na szczycie dłuższy postój i ruszyliśmy na czerwony szlak w stronę Chryszczatej. W sumie całość podjechałem, ale droga w pewnym miejscu była sponiewierana po zwózce drewna i tam dopiero ugrzązłem. Gdy atakowałem kolejny ostrzejszy podjazd, usłyszałem wołanie Włochatego. Okazało się, że urwał łańcuch. Cóż, zdarza się- szybka naprawa i jedziemy dalej. W końcu docieramy na szczyt, gdzie robimy dłuższą posiadówę. Kolej na zjad do Jeziorek Dusztayńskich w Rez. Zwiezło. Dalszy zjazd był chyba najlepszy- koleiny, błotko, kamienie, rzeczki i przerażeni turyści. Docieramy znowu do Duszatynia, gdzie pluskamy się w rzece- ja przy okazji umyłem rowerek. Czas na powrót przez Prełuki znowu do Koamańczy. Tym razem jechaliśmy po resztkach asfaltu na sporym podjeździe. Nareszcie dotarliśmy do Komańczy. Trasa krótka, ale poważnie nas wymęczyła. Zapakowaliśmy się w samochody i ruszyliśmy do Rzeszowa.
Everytrail
Everytrail
Może nie odpadnie. Fot. Rafał.© miciu222145
No to jedziemy. Fot. Rafał.© miciu222145
Czas się rozpakować- Komańcza.© miciu222145
Pierwsza górka z buta :D© miciu222145
Woda z Osławy fajnie chłodziła.© miciu222145
Włochaty zdobywa Przeł. Żebrak.© miciu222145
Ktoś tu się zmęczył- Przeł. Żebrak.© miciu222145
Gdzie to żarcie ? Fot. Włochaty.© miciu222145
Włochaty spsuł łańcuch.© miciu222145
Ale urwał !© miciu222145
Jeden z cmentarzy wojennych na zboczu Chryszczatej.© miciu222145
Ekipa na Chryszczatej.© miciu222145
Nie zawsze da się jechać.© miciu222145
Jeziorko Duszatyńskie.© miciu222145
Drzewna ławeczka. Fot. Włochaty.© miciu222145
Pluskanie w rzece- Duszatyń. Fot. Włochaty.© miciu222145
Dystans50.16 km Teren26.00 km Czas04:43 Vśrednia10.63 km/h VMAX54.00 km/h Podjazdy1506 m
Temp.30.0 °C SprzętRadon ZR Litening Custom
Bieszczady- poziom: hard.
Pewnego dnia padł pomysł, by pojechać na jeden dzień w Bieszczady. Pojechaliśmy w 4. osoby, czyli: Piotrek, Michał, Włochaty i ja. Dojechaliśmy do Cisnej i stamtąd pojechaliśmy na trasę. Pogoda była upalna, a trasa zapowiadała się ciężka. Ruszyliśmy w stronę szlaku czerwonego tuż za Siekierezadą. Było kiepsko jak na początek, bo więcej było prowadzenia jak jazdy. Jechać dało się rzadko, głównie na zjazdach, a upał powodował, że pot zalewał oczy. Czerwony szlak prowadził przez kolejne szczyty: Rożki(943), Worwosoka(1024), Małe Jasło(1102), Szczawnik(1098), Jasło(1153). Na zjeździe w stronę Okrąglika urwała mi się linka od tylnej przerzutki. Na szczęście, od nie wiem już kiedy, woziłem ze sobą zapasową. Szybko uporałem się z wymianą i pojechaliśmy w stronę Okrąglika. Tam okazało się, że krucho stoimy z wodą. Pamiętałem jednak, że na szlaku jest kilka źródełek, więc nie uschniemy. Czerwonym szlakiem jechaliśmy przez Kurnkow Beskid (1015), Płasza(1162). Po drodze minęliśmy dwa żródełka, jednak jedno było wyschnięte, a w drugim woda bardzo leniwie się sączyła. Droga na szlaku łatwa nie była, bo wszelaka roślinność przysłaniała ścieżkę i w ostaniej chwili wyłaniały się kamienie. Zrobiliśmy sobie postój na borówki i pojechaliśmy w stronę Dziurkowca(1188). Przed szczytem, na stromym zboczu znajdowało się kolejne źródełko- tym razem woda płynęła niczym z kranu. Krótki postój na jedzenie i uzupełnienie płynów. Widoki na Bieszczady polskie i słowackie umilały tą chwilę wytchnienia. Czekała nas wspinaczka na Rabią Skałę(1199), gdzie rozwidlały się szlaki. My skręciliśmy na żółty w stronę Wetliny. Prowadził on na granicy Bieszczadzkiego Parku Narodowego, a łatwy nie był. Prowadził ostro w dół po korzeniach i kamieniach. Nie musieliśmy długo czekać na glebę. Wywinąłem takiego orła, że nie wiedziałem czy jestem w całości. Na zjeździe przystawiło mi koło do korzenia i wybiłem się w karkołomny lot nad kierownicą. Wylądowałem nieźle, bo tylko lekko się poobdzierałem i uderzyłem kaskiem w kamienie na których wylądowałem. Rower i żaden sprzęt nie ucierpiał. Jednak był jeden szkopuł- nadziałem się prawdopodobnie na rurę sterową nad mostkiem, choć równie dobrze mógł być to jeden z rogów. Oberwałem w dość dziwne miejsce- łączenie lewej nogi z resztą ciała. Ból był niesamowity, do tego nie mogłem zgiąć nogi w tym miejscu. Najbardziej bałem się, że nie będę mógł dalej jechać, ale po próbie na "sucho" okazało się, że z bólem, ale mogę kręcić. Na ostrzejszych zjazdach musiałem sprowadzać, ale jakoś dotoczyłem się do Wetliny, po drodze zaliczając Paprotną(1198) i Jawornik(1021). Był to koniec zielonego szlaku i terenu jednocześnie. Jeszcze tylko asfaltem przez Smerek, Kalnicę, Przysłup, Krzywe i Dołżycę. W Cisnej byliśmy już pod wieczór, zmęczeni i trochę podrapani przez krzaki. Suma przewyższeń, na tak krótkim dystansie, pokazuje jak ciężko było.
Everytrail
Foto by Włochaty.
Foto by Włochaty.
Foto by Włochaty.
Foto by Włochaty.
Foto by Włochaty.
Foto by Włochaty.
Foto by Włochaty.
Foto by Włochaty.
Foto by Włochaty.
Everytrail
Czas się rozpakować- Cisna.© miciu222145
Jakieś dziwne ptaszyska.© miciu222145
Linka nie wytrzymała zjazdu z Jasła.© miciu222145
Foto by Włochaty.
Na Okrągliku.© miciu222145
Foto by Włochaty.
Zbieracze runa leśnego :D© miciu222145
Widok na stronę Słowacką.© miciu222145
Jest woda- nie uschniemy.© miciu222145
Hmm, chyba ja.© miciu222145
Podjazd na Dziurkowiec.© miciu222145
Na Dziurkowcu.© miciu222145
Foto by Włochaty.
Dziurkowiec i szczyty, które zdobyliśmy.© miciu222145
Tutaj się wyp******łem.© miciu222145
Foto by Włochaty.
Sprawdzam, czy noga działa.© miciu222145
Foto by Włochaty.
Słupek graniczny też trzeba przytulić.© miciu222145
Foto by Włochaty.
Nie zawsze mogłem jechać :(© miciu222145
Foto by Włochaty.
Wetlina-koniec terenu.© miciu222145
Foto by Włochaty.
Asfaltem do Cisnej.© miciu222145
Foto by Włochaty.
Dystans213.95 km Teren50.00 km Czas10:43 Vśrednia19.96 km/h Podjazdy2240 m
Temp.11.0 °C SprzętRadon ZR Litening Custom
Bieszczady i powrót.
Po zakrapianym wieczorze i nocy nadszedł ciężki poranek. W sumie na trasę wyjechało nas 7 osób w różnym stanie :D Na początek ruszyliśmy drogą wokół Czereszenki i Czereszni, ale Maciek po 2 km złapał kapcia. Założył dętkę, a z niej odkleiła się łatka, czyli powtórka z rozrywki :D Czerenna, Łokieć, aż dotarliśmy do Tarnawy Niżnej. Przez torfowiska i Tarnawę Wyżną dotarliśmy do Sokolików Górskich. Oczywiście pokręciliśmy drogę i musieliśmy uderzyć z buta 4 km wzdłuż ukraińskiej granicy. Ten odcinek był męczący, mimo, że nie jechaliśmy. Dalej przez Bukowiec i Czerteż dotarliśmy do Mucznego. W Wilczej Jamie zjedliśmy obiad. Teraz pozostało nam tylko zjechać do Stuposian, czyli jakieś 10 km prawie cały czas w dół. Wszyscy przeżyli i mają się dobrze. Gdy ekipa rozsiadała się przy ognichu, ja startowałem do Rzeszowa- jutro rano idę do pracy. Żal i smutek ogarnął mnie, gdy sobie pomyślałem, że w ciemnościach muszę pokonać 150 km, a reszta będzie się świetnie bawić. Droga do domu minęła spokojnie, ruch był niewielki, dokuczało tylko przenikliwe zimno. W Rzeszowie zameldowałem się o 1:15, a trasa biegła tak: Stuposiany, Lutowiska, Czarna, Ustianowa, Stefkowa, Olszanica, Uherce Mineralne, Lesko, Zagórz, Sanok, Brzozów, Domaradz, Lutcza, Niebylec, Połomia, Wyżne, Lubenia, Budziwój, Rzeszów.
Izotoniki się chłodzą :D Fot. Chmielik.© miciu222145
Byłem strasznie głodny. Fot. Chmielik.© miciu222145
Maciek zaszalał :D© miciu222145
Czas jechać dalej. Fot. Maciek.© miciu222145
Walczyłem do końca- fot. Maciek.© miciu222145
Cała ekipa. Fot. Chmielik.© miciu222145
Wkurzające płyty. Fot. maciek.© miciu222145
I sobie jadę- jak zwykle. Fot. Chmielik.© miciu222145
Trochę asfaltu. Fot. Chmielik.© miciu222145
Pędziłem jak błyskawica :) Fot. Chmielik.© miciu222145
Motylek mnie polubił. Fot. Chmielik.© miciu222145
Czasem z buta. Fot. Maciek.© miciu222145
Ale tu piknie. Fot. Maciek.© miciu222145
I wszyscy razem. Fot. maciek.© miciu222145
Widoki były zacne.© miciu222145
No gdzie to żarcie?? Wilcza Jama-Fot. Chmielik.© miciu222145
Czas wracać. Fot. Włochaty.© miciu222145
Dystans80.84 km Czas03:49 Vśrednia21.18 km/h VMAX55.00 km/h Podjazdy1078 m
Temp.15.0 °C SprzętRadon ZR Litening Custom
Komańcza-Stuposiany.
Dzisiaj wyruszyłem na spotkanie ze znajomymi, które miało nastąpić w Stuposianach. Czyli miałem do przejechania kawał Bieszczad. Pogoda była ładna, choć o cieple mowy nie było. Z Komańczy wyruszyłem znaną mi trasą w stronę Cisnej przez łupków, Wolę Michową i Żubracze. Dalej jechałem już pierwszy raz, a trasa była niezwykle widokowa, bo na horyzoncie pojawiały się piękne szczyty, z połoninami na czele :) Przysłup, Kalnica i Wetlina były w dalszej kolejności, a dookoła było coraz piękniej. W Brzegach Górnych stwierdziłem, że skręcę na drogę, która wiedzie między dwoma połoninami. To był strzał w przysłowiową 10. droga wiodła doliną wzdłuż rzeki, a dookoła wznosiły się szczyty porośnięte lasem, który przybrał już barwy jesienne. Dodając do tego lekki spadek drogi, można sobie wyobrazić jak się jechało- cudnie po prostu. 35-40 km/h, to średnia na tym odcinku, czułem taką moc jak nigdy i nim się obejrzałem wylądowałem w Dwerniku. Do Stuposian pozostało zaledwie kilka kilometrów. Tam zrobiłem zakupy i uderzyłem na nocleg. Mimo, że był to najcięższy dzień jak dotąd, to czułem ię świetnie.
Ojej, jaki brudny :D© miciu222145
Po lewej Smerek.© miciu222145
Im dalej tym ładniej- tym razem Połoniny.© miciu222145
Połoniny.© miciu222145
Twardo pod górę.© miciu222145
Między Połoninami.© miciu222145
Był i kamieniołom.© miciu222145
To był zdecydowanie dobry pomysł, by pojechać tą drogą :)© miciu222145
Dystans89.40 km Teren42.00 km Czas05:31 Vśrednia16.21 km/h VMAX57.00 km/h Podjazdy2011 m
Temp.12.0 °C SprzętRadon ZR Litening Custom
Klasyka, czyli Chryszczata.
Dzień rozpocząłem dość wcześnie, bo o 8:15 już żwawo kręciłem. Trasa zapowiadała się ciekawie i ciężko zarazem. Czerwonym szlakiem dojechałem do Duszatynia i skierowałem się w stronę jeziorek duszatyńskich. Szło nieźle, ale w tą stronę jechałem pierwszy raz- zawsze docierałem tu od przełęczy Żebrak. Od jeziorek zaczęły się "schody", rower ledwo dało się prowadzić po skałach i korzeniach. jednak po jakimś czasie mogłem już na najlżejszym przełożeniu zaatakować Chryszczatą. poszło nawet zgrabnie, ale długo nie odpoczywałem, bo na szczycie straszliwie wiało. teraz czekało mnie to, co tygryski lubią najbardziej, czyli szatański zjazd po luźnych kamieniach i korzeniach do przeł. Żebrak. Dalej mega szybkim, długim zjazdem dotrałem do asfaltu w Jabłonkch. Teraz czekała mnie mozolna wspianczka serpentynami do Cisnej. Jeszcze tylko szybki zjazd i wylądowałem pod Siekierezadą. Zrobiło się bardzo zimno, zanosiło się na deszcz, jednak ta wątpliwa przyjemność zmoknięcia mnie ominęła. Nie mając wielkiego wyboru ruszyłem dalej asfaltem: Majdan-Żubracze-Przeł. Przysłup-Maniów-Wola Michowa-miałem już dość asfaltowych podjazdów, dlatego w Smolniku odbiłem na Mików. Droga była bardzo przyjemna, a do Duszatynia dotarłem dość szybko przedzierając się kilka razy przez rzekę. Przez Prełuki dotarłem do Komańczy.
Znowu szybki obiad i ruszyłem czerwonym szlakiem obok schroniska. Przez fajne błotko dotarłem na punkt widokowy. następnie zjazd do Czystogarbu i powrót do Komańczy. Muszę przyznać, że dzisiaj odczuwałem już zmęczenie.
Znowu szybki obiad i ruszyłem czerwonym szlakiem obok schroniska. Przez fajne błotko dotarłem na punkt widokowy. następnie zjazd do Czystogarbu i powrót do Komańczy. Muszę przyznać, że dzisiaj odczuwałem już zmęczenie.
Siup przez strumyk.© miciu222145
Nad jednym z jeziorek.© miciu222145
Nad jeziorkiem.© miciu222145
Że niby mam tu podjechać- kierunek Chryszczata.© miciu222145
Chryszcata- cmentarz z I WŚ© miciu222145
Cmentarz na Chryszczatej.© miciu222145
Na szczycie Chryszczatej-997 m.© miciu222145
Będzie wesoło :D© miciu222145
Pokonałem kilka takich przejazdów.© miciu222145
Trochę błotka- nie zawsze była ścieżka obok.© miciu222145
Punkt widokowy- 666.© miciu222145
Czas wracać.© miciu222145
