Wpisy archiwalne w kategorii
Bieszczady
| Dystans całkowity: | 5605.66 km (w terenie 1042.00 km; 18.59%) |
| Czas w ruchu: | 271:34 |
| Średnia prędkość: | 20.56 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 75.00 km/h |
| Suma podjazdów: | 62528 m |
| Maks. tętno maksymalne: | 200 (100 %) |
| Maks. tętno średnie: | 167 (83 %) |
| Suma kalorii: | 81891 kcal |
| Liczba aktywności: | 52 |
| Średnio na aktywność: | 107.80 km i 5h 19m |
| Więcej statystyk | |
Dystans256.17 km Teren1.00 km Czas09:57 Vśrednia25.75 km/h VMAX70.00 km/h Podjazdy2810 m
Na gofry.
Zuki zaplanował wypad nad Solinę, a że jest łapczywy na gminy, to trasa wyglądała tak, a nie inaczej. Na Pobitnym zjawił się jeszcze Tompi i kwadrans przed 8 wyruszamy.
Twarzowe oksy Zukiego.
Jedziemy na Słocinę i już na początek podjazd, czyli zdobywanie Rocha. Później przez Matysówkę i zjeżdżamy świeżutkim asfaltem do Kielnarowej. Bocznymi drogami przez Borek kierujemy się na Błażową, gdzie atakujemy kolejny podjazd- na Ujazdy. Zjeżdżamy do Wesołej i kierujemy się na Hłudno.
Zjazd do Wesołej.
Tam kolejny podjazd- w stronę Izdebek. Serpentyny też podjeżdżamy, nie wiem jak tak można? Dalej skręcamy na Wydrną i lądujemy w Dydni. Górki coraz większe, ale i widoki jakby zacniejsze. Jedziemy przez Końskie z widokiem na Góry Słonne- ale idąc za mediami, to powinienem napisać, że to Bieszczady były :D Bo Arłamów leży u podnóża Gór Słonnych właśnie.
Końskie.
Jesteśmy już w " Mrzgłodzie" i skręcamy na most pułapkę dla szosowców- płyty tak poukładane, że koło bez problemu wpada we wzdłużne szczeliny. Przez Siemuszową docieramy do Tyrawy Wołoskiej. Przed nami kolejne serpentyny. Na punkcie widokowym postój i zjeżdżamy do Załuża.
Jedziemy na Zamek Sobień. Podjechać po błocie i kamieniach się nie dało, ale zjechać? Zjechałem :D
Góra Sobień- rowery porzucono.
Jedziemy do Leska gdzie robimy sobie coffee break w Słodkim Domku :D
Nie chce się, ale czas jechać dalej. Jedziemy Do Uherec Mineralnych gdzie odbijamy na Myczkowce.
Jezioro Myczkowskie.
Droga do Bóbrki, to był koszmar- kilka kilometrów koślawego bruku.
Nawet dziurawy asfalt byłby lepszy. Nadgarstki bolą, ale jedziemy dalej- wspinamy się w stronę Soliny. Na zaporze jak zwykle tłumy, ale jakoś się przecisnęliśmy. Jemy zajebiste gofry i wracamy na trasę.
Jezioro Solińskie.
Przez Myczków i Łączki ponownie docieramy do Leska, ale zmieniamy kurs tuż przed mostem. Podjazd w stronę Tarnawy Górnej ciągnął się w nieskończoność, ale był też zjazd, więc nie było źle.
Ruiny cerkwi w Tarnawie Dolnej.
Docieramy do Zagórza i decydujemy się na jazdę główną drogą do Sanoka. Robimy zakupy i robimy sobie przerwę nad Sanem. Robi się dość chłodno, ale podjazdy nas rozgrzewają, najbliższy już w Trepczy. Jedziemy doliną Sanu i znowu jesteśmy w "Mrzgłodzie". Kierujemy się na Ulucz, gdzie tylko Zuki jest skłonny na spacer do cerkwi.
Kościół w Dobrej.
Skręcamy na kładkę i już po chwili jesteśmy w Temeszowie. Wzdłuż Sanu docieramy do Dynowa i dalej już nie kombinujemy- Harta, Piątkowa, Błażowa, Borek Stary, Tyczyn, Budziwój, Rzeszów.
Twarzowe oksy Zukiego.
Jedziemy na Słocinę i już na początek podjazd, czyli zdobywanie Rocha. Później przez Matysówkę i zjeżdżamy świeżutkim asfaltem do Kielnarowej. Bocznymi drogami przez Borek kierujemy się na Błażową, gdzie atakujemy kolejny podjazd- na Ujazdy. Zjeżdżamy do Wesołej i kierujemy się na Hłudno.
Zjazd do Wesołej.
Tam kolejny podjazd- w stronę Izdebek. Serpentyny też podjeżdżamy, nie wiem jak tak można? Dalej skręcamy na Wydrną i lądujemy w Dydni. Górki coraz większe, ale i widoki jakby zacniejsze. Jedziemy przez Końskie z widokiem na Góry Słonne- ale idąc za mediami, to powinienem napisać, że to Bieszczady były :D Bo Arłamów leży u podnóża Gór Słonnych właśnie.
Końskie.
Jesteśmy już w " Mrzgłodzie" i skręcamy na most pułapkę dla szosowców- płyty tak poukładane, że koło bez problemu wpada we wzdłużne szczeliny. Przez Siemuszową docieramy do Tyrawy Wołoskiej. Przed nami kolejne serpentyny. Na punkcie widokowym postój i zjeżdżamy do Załuża.
Jedziemy na Zamek Sobień. Podjechać po błocie i kamieniach się nie dało, ale zjechać? Zjechałem :D
Góra Sobień- rowery porzucono.
Jedziemy do Leska gdzie robimy sobie coffee break w Słodkim Domku :D
Nie chce się, ale czas jechać dalej. Jedziemy Do Uherec Mineralnych gdzie odbijamy na Myczkowce.
Jezioro Myczkowskie.
Droga do Bóbrki, to był koszmar- kilka kilometrów koślawego bruku.
Nawet dziurawy asfalt byłby lepszy. Nadgarstki bolą, ale jedziemy dalej- wspinamy się w stronę Soliny. Na zaporze jak zwykle tłumy, ale jakoś się przecisnęliśmy. Jemy zajebiste gofry i wracamy na trasę.
Jezioro Solińskie.
Przez Myczków i Łączki ponownie docieramy do Leska, ale zmieniamy kurs tuż przed mostem. Podjazd w stronę Tarnawy Górnej ciągnął się w nieskończoność, ale był też zjazd, więc nie było źle.
Ruiny cerkwi w Tarnawie Dolnej.
Docieramy do Zagórza i decydujemy się na jazdę główną drogą do Sanoka. Robimy zakupy i robimy sobie przerwę nad Sanem. Robi się dość chłodno, ale podjazdy nas rozgrzewają, najbliższy już w Trepczy. Jedziemy doliną Sanu i znowu jesteśmy w "Mrzgłodzie". Kierujemy się na Ulucz, gdzie tylko Zuki jest skłonny na spacer do cerkwi.
Kościół w Dobrej.
Skręcamy na kładkę i już po chwili jesteśmy w Temeszowie. Wzdłuż Sanu docieramy do Dynowa i dalej już nie kombinujemy- Harta, Piątkowa, Błażowa, Borek Stary, Tyczyn, Budziwój, Rzeszów.
Dystans91.12 km Czas03:14 Vśrednia28.18 km/h VMAX65.00 km/h Podjazdy1250 m
Bieszczadzkie szosy.
Na Fejsbuku pojawiła się opcja odnośnie wyjazdu szosowego w Bieszczady- tutaj to mogę jeździć choćby co tydzień. Liczba zgłoszonych osób przerażała- ponad 80. Najlepsze jest to, że pewnie więcej jak połowa się pojawiła :D Już na starcie się okazało, że jest to masa ludzi i jadąc w jednej grupie sparaliżujemy Lesko i okolice, tak też się stało :D
Były zaplanowane dwie trasy- 90 i 160 km. Chęci były, ale siły oceniałem na ten dystans krótszy. Na początek kierujemy się na Uherce Mineralne, a ja zdycham :D Bóbrka, Solina i zapora ze słynnym muralem. Wołkowyja, Bukowiec i pora na podział, pewnie 1/3 grupy wybrała krótszą opcję. Przez Terkę i Buk docieramy do Dołżycy i w pobliskiej Cisnej robimy krótki postój.
Na podjeździe w stronę Jabłonek prawie wypluwam płuca, ale nawet jedzie się dobrze. Jednak za Baligrodem odpuszczam gonitwę za grupą i jadę sobie spokojne 38 km/h.
W Lesku cieszę się niezmiernie, że nie pojechałem na dłuższy wariant. Całą trasę towarzyszył nam Rafał Wilk, czyli wyjazd z Mistrzem Świata w Handbike'u. Na zjazdach nikt nie miał szans, szedł jak rakieta. Pogoda dopisała, humory również, mocny + tej soboty.
Bieszczadzkie asfalty © miciu222145
Mistrzowska fota © miciu222145
Były zaplanowane dwie trasy- 90 i 160 km. Chęci były, ale siły oceniałem na ten dystans krótszy. Na początek kierujemy się na Uherce Mineralne, a ja zdycham :D Bóbrka, Solina i zapora ze słynnym muralem. Wołkowyja, Bukowiec i pora na podział, pewnie 1/3 grupy wybrała krótszą opcję. Przez Terkę i Buk docieramy do Dołżycy i w pobliskiej Cisnej robimy krótki postój.
Na podjeździe w stronę Jabłonek prawie wypluwam płuca, ale nawet jedzie się dobrze. Jednak za Baligrodem odpuszczam gonitwę za grupą i jadę sobie spokojne 38 km/h.
W Lesku cieszę się niezmiernie, że nie pojechałem na dłuższy wariant. Całą trasę towarzyszył nam Rafał Wilk, czyli wyjazd z Mistrzem Świata w Handbike'u. Na zjazdach nikt nie miał szans, szedł jak rakieta. Pogoda dopisała, humory również, mocny + tej soboty.
Bieszczadzkie asfalty © miciu222145
Mistrzowska fota © miciu222145
Dystans509.73 km Czas20:48 Vśrednia24.51 km/h VMAX66.00 km/h Podjazdy4300 m
Pętelka.
Jakiś czas temu znajomy, któremu Andrzej na imię, wpadł na dość karkołomny pomysł. Wyznaczył trasę 500 kilometrową i wyznaczył 24 godzinny limit na jej przejechanie. Większość trasy była nam znana, zapoznaliśmy się z nią podczas dwudniowego rekonesansu. Ostatnio się oszczędzałem, bo nie wiedziałem jak sobie poradzę z tą trasą- z życiówką 241 km nie było najlepiej.
Wróciłem z pracy i próbowałem się przespać, marne 2 godziny lekkiej drzemki- budzę się z bólem głowy. Ile dam radę, tyle przejadę. Spakowałem się i ruszyłem na Rynek- akurat załapałem się na tyły ekipy jadącej na zbiórkę. 8 osób na rowerach, reszta w dwóch samochodach, był m.in. mechanik, masażysta, reporter i kierowcy :D Wybija północ- wyruszamy w stronę Świlczy i dalej aż do Ropczyc, gdzie odbijamy na południe w stronę Wielopola Skrzyńskiego i Wiśniowej, Noc wymaga skupienia podczas jazdy, ale jedzie się dobrze. Przez Frysztak do Lubli i dalej do Jasła. Odbijamy na Nowy Żmigród, by dalej jechać do Dukli. Pojawia się mżawka, do tego jakieś 12, może 13 stopni i zaczyna wiać. Teraz przeprawa drogą na Barwinek, a później wybitnymi dziurami na Jaśliska- robi się jasno, ale i tak niewiele widać. W Komańczy opuszczamy Beskid Niski i zagłębiamy się w Bieszczady. Tutaj łatwo nie będzie, mimo tego jedzie się dobrze. Podjazdy są konkretne, ale zjazdy są równie dobre. Docieramy do Cisnej i po krótkim postoju jedziemy dalej, czeka na nas Wetlina i Połoniny- gdzieś skryły się między chmurami, szkoda. Deszcz nie daje o sobie zapomnieć, do tego marzniemy, szczególnie na zjazdach. Po pokonaniu ostatnich serpentyn docieramy do Ustrzyk Górnych. W Kremenarosie jemy zupę, która bardzo skutecznie nas rozgrzewa i daje siłę do dalszych zmagań. Tutaj podejmujemy strategiczną decyzję i rozdzielamy się- z Andrzejem atakujemy 500 km, więc jedziemy dalej swoim tempem, a reszta jedzie ile może.
Do Lutowisk jedzie się fenomenalnie, do tego pojawia się słońce. W Ustrzykach Dolnych skręcamy na Przemyśl, jednak najpierw docieramy do Kuźminy- droga niby bez wielkich podjazdów, ale męczy niemiłosiernie. Docieramy do Birczy, gdzie jeszcze nie wiedziałem, że czeka nas najgorszy odcinek wyjazdu. Na początek ostre serpentyny, a zamiast karkołomnego zjazdu wleczemy się 30 km/ h za ciężarówką, ten zjazd się nam należał! Dalej było nie lepiej, bo ciągle pod górę. Jakieś 350 km i chyba dopadł mnie kryzys, miałem dość, chociaż głowa już nie bolała. W Przemyślu postój- Grzesiek robi mi masaż karku, barków, bo już boli niemiłosiernie. Jak ręką odjął, a po rozluźnieniu nóg poczułem się lepiej. Pora jechać dalej i wcale płasko nie jest, dopiero za Radymnem jest trochę lepiej. W drodze do Jarosławia Andrzej przebija tylne koło. Jest ciemno, my zmęczeni, wzywamy wóz techniczny, a co. W Jarosławiu omijamy obwodnicę niedostępną dla rowerzystów i przez to troszkę zwiedzamy miasto. Kierujemy się na Leżajsk, który omijamy obwodnicą i lecimy na Sokołów Młp.Jest świeżo po deszczu, więc pora na mgłę. W Raniżowie robimy postój z krótką drzemką, zasypiamy podczas jazdy, a to bezpieczne nie jest. Widoczność na kilka metrów, a my po 400 km wykazujemy totalny brak koncentracji. Docieramy jednak do Kolbuszowej, gdzie wjeżdżamy na główną drogę prosto na Rzeszów. Głogów Młp., Rudna Mała, Miłocin i batonik na wjeździe do miasta- tu mnie Andrzej rozwalił. Nareszcie, jedziemy na Rynek. W czasie nie zmieściliśmy się, ale co z tego, może jakbyśmy się wcześniej urwali i jechali po swojemu, to by się udało. Na Rynku powitanie, kilka łyków czegoś mocniejszego dla uczczenia tego wydarzenia i można wracać do domu. Super ekipa i mimo, że pogoda była fatalna, to jakoś to było i się udało przejechać taki kawał drogi. Cztery osoby z ekipy ukończyły etap o długości 400 km- szacun.
Nogi, ręce, barki bolą jak diabli, ale warto było.
W stronę Cisnej © miciu222145
Na podjeździe © miciu222145
Przed zjazdem do Cisnej © miciu222145
Jakiś czas temu znajomy, któremu Andrzej na imię, wpadł na dość karkołomny pomysł. Wyznaczył trasę 500 kilometrową i wyznaczył 24 godzinny limit na jej przejechanie. Większość trasy była nam znana, zapoznaliśmy się z nią podczas dwudniowego rekonesansu. Ostatnio się oszczędzałem, bo nie wiedziałem jak sobie poradzę z tą trasą- z życiówką 241 km nie było najlepiej.
Wróciłem z pracy i próbowałem się przespać, marne 2 godziny lekkiej drzemki- budzę się z bólem głowy. Ile dam radę, tyle przejadę. Spakowałem się i ruszyłem na Rynek- akurat załapałem się na tyły ekipy jadącej na zbiórkę. 8 osób na rowerach, reszta w dwóch samochodach, był m.in. mechanik, masażysta, reporter i kierowcy :D Wybija północ- wyruszamy w stronę Świlczy i dalej aż do Ropczyc, gdzie odbijamy na południe w stronę Wielopola Skrzyńskiego i Wiśniowej, Noc wymaga skupienia podczas jazdy, ale jedzie się dobrze. Przez Frysztak do Lubli i dalej do Jasła. Odbijamy na Nowy Żmigród, by dalej jechać do Dukli. Pojawia się mżawka, do tego jakieś 12, może 13 stopni i zaczyna wiać. Teraz przeprawa drogą na Barwinek, a później wybitnymi dziurami na Jaśliska- robi się jasno, ale i tak niewiele widać. W Komańczy opuszczamy Beskid Niski i zagłębiamy się w Bieszczady. Tutaj łatwo nie będzie, mimo tego jedzie się dobrze. Podjazdy są konkretne, ale zjazdy są równie dobre. Docieramy do Cisnej i po krótkim postoju jedziemy dalej, czeka na nas Wetlina i Połoniny- gdzieś skryły się między chmurami, szkoda. Deszcz nie daje o sobie zapomnieć, do tego marzniemy, szczególnie na zjazdach. Po pokonaniu ostatnich serpentyn docieramy do Ustrzyk Górnych. W Kremenarosie jemy zupę, która bardzo skutecznie nas rozgrzewa i daje siłę do dalszych zmagań. Tutaj podejmujemy strategiczną decyzję i rozdzielamy się- z Andrzejem atakujemy 500 km, więc jedziemy dalej swoim tempem, a reszta jedzie ile może.
Do Lutowisk jedzie się fenomenalnie, do tego pojawia się słońce. W Ustrzykach Dolnych skręcamy na Przemyśl, jednak najpierw docieramy do Kuźminy- droga niby bez wielkich podjazdów, ale męczy niemiłosiernie. Docieramy do Birczy, gdzie jeszcze nie wiedziałem, że czeka nas najgorszy odcinek wyjazdu. Na początek ostre serpentyny, a zamiast karkołomnego zjazdu wleczemy się 30 km/ h za ciężarówką, ten zjazd się nam należał! Dalej było nie lepiej, bo ciągle pod górę. Jakieś 350 km i chyba dopadł mnie kryzys, miałem dość, chociaż głowa już nie bolała. W Przemyślu postój- Grzesiek robi mi masaż karku, barków, bo już boli niemiłosiernie. Jak ręką odjął, a po rozluźnieniu nóg poczułem się lepiej. Pora jechać dalej i wcale płasko nie jest, dopiero za Radymnem jest trochę lepiej. W drodze do Jarosławia Andrzej przebija tylne koło. Jest ciemno, my zmęczeni, wzywamy wóz techniczny, a co. W Jarosławiu omijamy obwodnicę niedostępną dla rowerzystów i przez to troszkę zwiedzamy miasto. Kierujemy się na Leżajsk, który omijamy obwodnicą i lecimy na Sokołów Młp.Jest świeżo po deszczu, więc pora na mgłę. W Raniżowie robimy postój z krótką drzemką, zasypiamy podczas jazdy, a to bezpieczne nie jest. Widoczność na kilka metrów, a my po 400 km wykazujemy totalny brak koncentracji. Docieramy jednak do Kolbuszowej, gdzie wjeżdżamy na główną drogę prosto na Rzeszów. Głogów Młp., Rudna Mała, Miłocin i batonik na wjeździe do miasta- tu mnie Andrzej rozwalił. Nareszcie, jedziemy na Rynek. W czasie nie zmieściliśmy się, ale co z tego, może jakbyśmy się wcześniej urwali i jechali po swojemu, to by się udało. Na Rynku powitanie, kilka łyków czegoś mocniejszego dla uczczenia tego wydarzenia i można wracać do domu. Super ekipa i mimo, że pogoda była fatalna, to jakoś to było i się udało przejechać taki kawał drogi. Cztery osoby z ekipy ukończyły etap o długości 400 km- szacun.
Nogi, ręce, barki bolą jak diabli, ale warto było.
W stronę Cisnej © miciu222145
Na podjeździe © miciu222145
Przed zjazdem do Cisnej © miciu222145
Dystans167.00 km Czas06:19 Vśrednia26.44 km/h VMAX60.00 km/h Podjazdy1200 m
Pora na plan B.
Na początek coś o schronisku Kremenaros. Jedzenie pyszniutkie, obsługa fajna, ale nocleg na sali wieloosobowej, to raczej na jedną noc. Tej nocy praktycznie nie spałem: a to pogaduszki do 2, dziwne budzenie o 3, a o 4 trzeba wstać. Poranek śliczny, słoneczny, ale zimny, ok. 3 stopni było. Cały obolały, ale trzeba jechać, no jak :D Ruszamy w stronę Lutowisk- mgła, słońce i piękne widoki, aż chce się zachłysnąć tym pięknem. Jedzie się dobrze, mimo, że nogi trochę marudzą. W Hoszowie zatrzymujemy się w zajeździe Bieszczadzka Ostoja. Załapaliśmy się na śniadanie, w końcu jest już po 7. 25 zł i szwedzki stół- dawno się tak nie nażarłem, później wygrzewanie się w słoneczku. Zapada decyzja o modyfikacji trasy- deszczu ani śladu, więc chyba za dużo było tym razem. W Ustrzykach odbijamy na Krościenko, dalej odpuszczamy Przemyśl i jedziemy do Birczy. Pogoda się sypie, jest chłodniej, ale nie pada. W Brzusce zaczyna padać, a przed nami ściana deszczu. Ubieramy co mamy w aucie i ogień. Przez Dubiecko docieramy do Bachórza. Pod Semaforem jemy obiad- przemoczeni, zmarznięci, tego nam było trzeba, a jedzenie rewelacyjne. Zbieramy się, na zewnątrz tylko kropi, ale po ok 10 km znowu leje. Jest nam wszystko jedno, jesteśmy już i tak przemoczeni- 70 km w deszczu, lipa po całości. W Budziwoju odbieram bagaże i wracam do domu. Gorący prysznic, to jest to. Trzeba leczyć kontuzje. W wyprawie wzięło udział 9 rowerzystów i 2 osoby w samochodzie. Super ekipa, świetny wyjazd.
Co to był za poranek :)
Lutowiska.
Co to był za poranek :)
Lutowiska.
Dystans170.00 km Czas06:20 Vśrednia26.84 km/h VMAX61.00 km/h Podjazdy1920 m
Był sobie plan.
Zakładał on przejechanie trasy 500 km w dwa dni. Zebrała się ekipa 9 osób na rowerach z Polski i nie tylko oraz zabezpieczenie techniczne w samochodzie. Ruszamy o 5 zaraz po starcie Ultra maratonu, cholera, nie działa mi licznik- pewnie padł kabelek. Pogoda zapowiada się dobra, więc kierujemy się do Świlczy- za szybko jak na początek, ale tak sobie lecimy czwórką aż do Ropczyc. Na skrzyżowaniu obejrzałem się za siebie- gdy popatrzyłem przed siebie, to kolega był już tuż przede mną. Ratuje się hamowaniem, lecę przez kierę i kręcę parę fikołków. Na prawej goleni urosło mi drugie kolano, wybity bark, ogólnie poobijany. Na głowie pojawił się guz, którego znalazłem dopiero wieczorem, podczas mycia głowy. Jest guz, więc kask pęknięty- jednak się przydał. Do tego przytarta empetrójka, podarta bluza, a w rowerze podarte siodło i guma na manetce się poniszczyła. Wsiadam do auta, bo mam czas, to co będę do domu wracał. W Wielopolu kupuję zimne piwo i robię okłady na nodze. Tak docieram do Jasła, gdzie podejmuję decyzję o dalszej jeździe. Ogarniam rower i ruszamy w stronę Nowego Żmigrodu i Dukli, gdzie robimy przerwę obiadową. Przed Barwinkiem odbijamy na Komańczę i dziurami jedziemy w stronę Bieszczad. W Komańczy remonty, więc światła co kawałek- rowerom jednak czerwone nie straszne. Mocniejsze podjazdy nie robią na mnie wrażenia, mimo, że na dziurach nogę mi urywa, a bark boli niemiłosiernie. Jadę po swojemu i nie wiem czemu, zawsze jestem pierwszy. Docieramy do Cisnej, a to oznacza, że czekają nas dwie przełęcze. Smerek, Połoniny, Rawki- to wszystko mamy na wyciągnięcie ręki, jest pięknie. Do Ustrzyk pędzimy zamroczeni pięknym zjazdem. Śpimy w Kremenarosie. Nie sądziłem, że w takim stanie przejadę ponad 130 km :)
Po wyjeździe z Rzeszowa.
Beskid Niski koło Nowego Żmigrodu.
Bieszczady tuż, tuż.
Przed Cisną.
Bieszczady :)
Na Połoninach śnieg.
Po wyjeździe z Rzeszowa.
Beskid Niski koło Nowego Żmigrodu.
Bieszczady tuż, tuż.
Przed Cisną.
Bieszczady :)
Na Połoninach śnieg.
Dystans21.30 km
Temp.22.0 °C
Kolory jesieni.
Sił na kręcenie nie miałem w ogóle, ale zapowiadała się tak piękna pogoda, że musiałem się ruszyć gdziekolwiek.
Na Jeziorkach Duszatyńskich byłem już ładnych kilka razy, rowerem, więc czemu by nie pójść pieszo?
Start z Komańczy, szlakiem czerwonym.
W lesie bagno, które dodatkowo sponiewierali na motocykielach. Podczas przechodzenia pod zwalonym drzewem za wcześnie się wyprostowałem i wbiłem sobie w głowę ostry szpikulec gałęzi. Krew leje się po twarzy, co robić? Po kilku minutach krwawienie ustaje i idę dalej. W rzece myję głowę i docieram do Duszatyna. Tam szlak odbija już na szutrówkę i dalej wspina się do samych jeziorek. Tempo mocne, prawie biegnę. Przy wodzie przerwa i lecę w dół. Osły z Przemyśla w czerwonym Lanosie powinny dostać mega kopa w dupe- złamali dwa zakazy i jechali szlakiem, dokąd to było możliwe (do rzeki), aż człowieka szlag trafia. Później omijam szlak serpentynami. Było ciepło, nie, było gorąco i to chyba ostatnie chwile z takimi kolorami, bo wszystko leci, a jak spadnie deszcz, to nie będzie już nic na drzewach.
Ruiny Klasztoru w Zagórzu.
Gałązka wbita w głowę.
Na szlaku.
Pierwsze jeziorko.
Jeziorko drugie.
Most nad Osławą- Duszatyn.
Znaki zostały, mimo, że zdradzieckich torów już nie ma- na drodze położono asfalt :(
Na Jeziorkach Duszatyńskich byłem już ładnych kilka razy, rowerem, więc czemu by nie pójść pieszo?
Start z Komańczy, szlakiem czerwonym.
W lesie bagno, które dodatkowo sponiewierali na motocykielach. Podczas przechodzenia pod zwalonym drzewem za wcześnie się wyprostowałem i wbiłem sobie w głowę ostry szpikulec gałęzi. Krew leje się po twarzy, co robić? Po kilku minutach krwawienie ustaje i idę dalej. W rzece myję głowę i docieram do Duszatyna. Tam szlak odbija już na szutrówkę i dalej wspina się do samych jeziorek. Tempo mocne, prawie biegnę. Przy wodzie przerwa i lecę w dół. Osły z Przemyśla w czerwonym Lanosie powinny dostać mega kopa w dupe- złamali dwa zakazy i jechali szlakiem, dokąd to było możliwe (do rzeki), aż człowieka szlag trafia. Później omijam szlak serpentynami. Było ciepło, nie, było gorąco i to chyba ostatnie chwile z takimi kolorami, bo wszystko leci, a jak spadnie deszcz, to nie będzie już nic na drzewach.
Ruiny Klasztoru w Zagórzu.
Gałązka wbita w głowę.
Na szlaku.
Pierwsze jeziorko.
Jeziorko drugie.
Most nad Osławą- Duszatyn.
Znaki zostały, mimo, że zdradzieckich torów już nie ma- na drodze położono asfalt :(
Temp.4.0 °C
Saneczkarstwo ekstremalne.
Corocznej tradycji stało się zadość i odbył się kolejny zjazd na sankach spod Chatki Puchatka na Poł. Wetlińskiej. Śnieg objawił się dopiero w Cisnej, a na szlaku zalegało mokre i ubite coś, spod którego wystawały kamienie i mnóstwo gałęzi. Weszliśmy dość szybko i czekaliśmy na wschód- wiatr w porywach wiał z prędkością 114 km/h :D Zjazd był fajny, chociaż momentami bolesny, ale z tym się liczyłem. Gdzieś sobie wygłem kolano nie tak jak trzeba i sobie więzadła ponaciągałem, w domu ledwo łaziłem. Powiem, że warto było wyjechać o 2 nad ranem, bo wschód był cudny. Fotki pochodzą od Włochatke.
Wschód z widokiem na Poł. Caryńską i Tarnicę.
Żodyn nie jechał tyłem, żodyn. Ino ja :D
Dystans73.41 km Teren35.00 km Czas03:38 Vśrednia20.20 km/h VMAX59.00 km/h Podjazdy1500 m
Jesień nadciąga w ....
Bieszczady.
Pogoda perfekcyjna na to, żeby odwiedzić Bieszczady. Cisna- start. Troszkę chłodnawo, ale pod górkę robi się ciepło. W Majdanie uderzamy na szutrówkę aż do czerwonego szlaku. Drogę utwardzają i robią nowe przepusty. Robią, bo nie wszędzie są zrobione. Czasem trzeba skoczyć do rzeki i wspiąć się na górę. Zjazd czerwonym jest rewelacyjny, do tego z widokiem na Smerek i Połoniny. Wracam do Kalnicy i jadę na Sine Wiry. Wody mało w rzece, więc widok taki sobie. Jako, że kilometry powoli przychodzą, to jadę na Wołkowyję i Górzankę. Odbijam w teren do Łopienki. Najpierw szutrówka, a później luźne kamienie ostro pod górę. Było i bagno i rewelacyjny zjazd pod cerkiew. Jeszcze tylko Buk i Dołżyca i czas kończyć.
Widok na Łopiennik © miciu222145
Rozkopane © miciu222145
Nieistniejąca już wieś Łuh © miciu222145
Sine Wiry © miciu222145
Zalew Soliński w Wołkowyi © miciu222145
Cerkiew w Górzance © miciu222145
Cerkiew w Łopience © miciu222145
Pogoda perfekcyjna na to, żeby odwiedzić Bieszczady. Cisna- start. Troszkę chłodnawo, ale pod górkę robi się ciepło. W Majdanie uderzamy na szutrówkę aż do czerwonego szlaku. Drogę utwardzają i robią nowe przepusty. Robią, bo nie wszędzie są zrobione. Czasem trzeba skoczyć do rzeki i wspiąć się na górę. Zjazd czerwonym jest rewelacyjny, do tego z widokiem na Smerek i Połoniny. Wracam do Kalnicy i jadę na Sine Wiry. Wody mało w rzece, więc widok taki sobie. Jako, że kilometry powoli przychodzą, to jadę na Wołkowyję i Górzankę. Odbijam w teren do Łopienki. Najpierw szutrówka, a później luźne kamienie ostro pod górę. Było i bagno i rewelacyjny zjazd pod cerkiew. Jeszcze tylko Buk i Dołżyca i czas kończyć.
Widok na Łopiennik © miciu222145
Rozkopane © miciu222145
Nieistniejąca już wieś Łuh © miciu222145
Sine Wiry © miciu222145
Zalew Soliński w Wołkowyi © miciu222145
Cerkiew w Górzance © miciu222145
Cerkiew w Łopience © miciu222145
Dystans105.63 km Teren1.00 km Czas04:32 Vśrednia23.30 km/h VMAX63.00 km/h Podjazdy1400 m
Mała pętla bieszczadzka.
Włochatek wymyślił sobie, żeby przejechać rzeczoną pętelkę. Pod Heliosem pojawił się jeszcze Kona- jak zwykle spóźniony. Był jednak gwarancją tego, że nudno nie będzie :D Dojazd bez problemów- zaczynamy spod Tesco w Lesku. Zaczyna grzać, a my mamy sporo pod górkę na sam początek- zamulamy srogo. Toczymy się do Ustrzyk Dolnych. Już po 12 km Kona zawraca kawałek i w fosie zjada wafelka :D W Ustjanowej zostawiamy Włochatego i jeździmy po miasteczku ruchu drogowego- ubaw po spocone pachy :) W Ustrzykach dłuższy postój pod sklepem- Kona parkuje szosę w sklepie :D Jedziemy w stronę Czarnej, po drodze odwiedzamy drewniany Kościół w Hoszowie- Kona szosówką zjeżdża po schodach. W Czarnej znowu sklep i dłuższe posiedzenie. Podziwiamy zmutowanego psa i jedziemy w stonę Polany. Jedzie mi się coraz lepiej i odjeżdżam chłopakom, a opony miałem terenowe. Pojawiają się serpentyny i spore podjazdy z widokiem na Zalew. Gdy już się wydawało, że podjazd się kończy, nagle pojawiał się znak o 9 % podjeździe- robimy przerwę :/ W Wołkowyi rozwalamy się na skarpie nad Solińskim i chłoniemy widoki, opalając się przy okazji. Za Polańczykiem Kona na swoich cieniutkich oponkach odjeżdża mi na zjazdach i do samego Leska jadę samotnie. Straciłem 3 minuty, Włochatek tylko 2.
Teraz fotki Włochatego.
Trzeba się napchać© miciu222145
Wafelek w fosie© miciu222145
Kona poznaje przepisy© miciu222145
Widok z najwyższego punktu na trasie- 711 m© miciu222145
Gotowe na powrót© miciu222145
Kona je, tyle makaronu, to bym nie wchłonął :D© miciu222145
Teraz fotki Włochatego.
Szosowe DeHa© miciu222145
Ja nad zalewem solińskim© miciu222145
Dystans72.34 km Teren55.00 km Czas03:58 Vśrednia18.24 km/h VMAX54.00 km/h Podjazdy1400 m
Temp.30.0 °C SprzętRadon ZR Litening Custom
Cyklokarpaty Komańcza.
Miałem w tym roku nigdzie już nie startować, ale w Komańczy zawsze warto się pojawić. Pogodę ciężko było przewidzieć, bo po drodze mijaliśmy miejsca gdzie padało. Tuż przed startem rozpogodziło się i zrobiło się niestety duszno. Zrobiłem sobie krótką rozgrzewkę, pojechałem m.in. czerwonym szlakiem koło schroniska. Nie wiem dlaczego, ale pojawił się u mnie ból ścięgien za kolanem. Nogi nie mogłem dobrze wyprostować, a do startu zostało kilkanaście minut. Tabletki przeciwbólowe na niewiele się przydały i stawiłem się na starcie, bo szkoda było wpisowego. Początek po asfalcie dość mocny i jechało się dobrze. Podjazd pod Krasną też niezły mimo totalnej patelni. Przejazd przez Łupków, czyli nowy odcinek jakoś średnio mi się podobał. Pierwszy raz przejeżdżałem przez tory kolejowe, które w liczbie 4 były tuż przy sobie :D Za Wolą Michową czekał podjazd na Przeł. Żebrak. Na początku jechałem w grupce 3 osób, przed kulminacją podjazdu było nas ośmiu, ale później uciekłem. Przerwa na bufecie i wspinaczka na Chryszczatą. Ten odcinek strasznie ciężko mi się jechało. Do tego przy przejeździe w poprzek kolein na drodze zaliczyłem nie groźne otb. Z Chryszczatej zjeżdżaliśmy szlakiem niebieskim- jak dla mnie najlepszy odcinek trasy. Już na początku mijam Wojtusia, który żebra o dętkę, niestety mam inny rodzaj zaworu. Kilka km zjazdem do Turzańska i Rzepedzi. Później wzdłuż Osławy i dwa razy przejeżdżamy przez tę właśnie rzekę. Suport dostał wody i zaczyna piszczeć- tego się właśnie spodziewałem. Podjazd w stronę Komańczy idzie mi dobrze, ale ostatnie podejście przed metą mocno wybija z rytmu. Na koniec odjeżdżam jeszcze dwóm zawodnikom i ląduję na miejscu 25 w kategorii. Jestem zdruzgotany. Owszem jechałem z kontuzją, ale do Włochatego straciłem tylko 2 minuty, a jeździmy mniej więcej jednym tempem. Może powodem była większa ilość zawodników w kategorii ? Nie wiem, ale w zeszłym roku byłem 10. Trasa zawodów miała ok. 61 km, a prędkość średnia u mnie to ok. 19 km/h, czyli szybko jak na zawody. Dodatkowym utrudnieniem był zjechany blok w lewym bucie- mocniejsze pociągnięcie, czy dziura, powodowały wypięcie- musiałem bardzo uważać, żeby się nie zabić.
Fotki pochodzą od Barbary Dominiak
Przejazd przez Osławę- Komańcza.© miciu222145
To jest prysznic- Cyklokarpaty Komańcza.© miciu222145
Cyklokarpaty Komańcza 2012.© miciu222145
Fotki pochodzą od Barbary Dominiak
